سازمان ناسا اخيرا بودجهاي 100 هزار دلاري را براي تحقيق در زمينه كاربرد «پرتوهاي كششي» به منظور جمعآوري نمونههاي فضايي براي تجزيه و تحليل در ماموريتهاي آينده اين سازمان اختصاص داده است.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين بودجه قرار است براي آزمايش سه رويكرد ليزري جهت انجام كاري صرف شود كه تاكنون بيشتر شبيه كارهاي علمي تخيلي بوده است.
ايده چنين پرتو كششي تاكنون در ادبيات علمي وجود داشته اما هيچگاه به عرصه عمل نرسيده است.
پل استيسلي، دانشمند مركز پرواز فضايي گودارد ناسا كه اين پژوهش را رهبري ميكند با اذعان به شباهت اين رويكرد به ساختههاي هاليوودي، آن را ابزاري مهم در پيگيري اهداف علمي و كاهش خطرات احتمالي ماموريتها خواند.
ناسا ابتدا با ديدگاه استفاده از اين رويكرد براي جمعآوري زبالههاي فضايي به آن علاقهمند شد؛ اما خيلي زود متوجه شد كه براي انجام اين كار به ليزرهاي قويتري از ليزرهاي موجود نياز دارد.
اين كمك مالي قرار است براي بررسي سه رويكرد احتمالي جهت ضبط و جمعآوري مواد نمونه در فضاپيماهاي مداري آينده يا در كاوشگرهاي سيارهيي مورد استفاده قرار گيرد. يكي از آنها اقتباس از يك اثر شناختهشده موسوم به «انبرك نوري» است كه در آن ميتوان اجسام را با تمركز يك يا دو پرتو ليزري در دام انداخت. با اين حال اين مورد براي اجرا نياز به وجود جو در سياره مورد نظر دارد.
دو شيوه ديگر بر پرتوهاي ليزري با شكل خاص تكيه دارند. اين تيم به جاي يك پرتو كه از بيشترين شدت در مركز برخوردار بوده و در كنارهها كمتر ميشود، در حال كار بر روي دو جايگزين هستند: پرتوهاي سيملوله و پرتوهاي بسل.
پرتوهاي بسل با ايجاد تاثيرات الكترومغناطيسي، يك ماده را به سوي خود كشيده و از قابليت اجرا در محيطهاي خلا نيز برخوردارند.
اوج شدت يك پرتو سيملوله در مارپيچي اطراف خط خود پرتو وجود دارد، در حالي كه شدت يك پرتو بسل در اوج بالا و پايين رفته و در فواصل دورتري از خط پرتو فرو ميريزد.
پرتوهاي سيملوله درحال حاضر قابليتهاي پرتو كششي خود را در فاز آزمايشگاهي ثابت كرده و نتايج آنها در مجله Optics Express منتشر شده، اما قدرت كشش پرتوهاي بسل كه در مجله Arxiv منتشر شده، هنوز به لحاظ تجربي اثبات نشده است.
به گفته دكتر استيسلي در هر سه مورد، تاثير كوچكي ديده شده اما در برخي نمونهها اين پرتوهاي از شيوههاي كنوني جمعآوري نمونه بهتر عمل ميكنند.
استيسلي اظهار كرد: شيوههاي كنوني موفقيت خود را اثبات كردهاند، اما به دليل هزينههاي بالا و دامنه و سرعت نمونه برداري محدود از كاربري محدودي برخوردارند. از سوي ديگر يك سيستم ضبط نوري ميتواند مولكولهاي لازم را از جو فوقاني بر روي يك فضاپيماي مداري جمعآوري كرده يا توسط يك كاوشگر از روي زمين يا جو پاييني ضبط شوند.
به گفته وي، اين رويكردها ميتوانند به طور مداوم و از راه دور به ضبط ذرات در دوره طولانيتر زماني بپردازند كه اهداف علمي را ارتقا خواهند بخشيد.
منبع: ناسا
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين بودجه قرار است براي آزمايش سه رويكرد ليزري جهت انجام كاري صرف شود كه تاكنون بيشتر شبيه كارهاي علمي تخيلي بوده است.
ايده چنين پرتو كششي تاكنون در ادبيات علمي وجود داشته اما هيچگاه به عرصه عمل نرسيده است.
پل استيسلي، دانشمند مركز پرواز فضايي گودارد ناسا كه اين پژوهش را رهبري ميكند با اذعان به شباهت اين رويكرد به ساختههاي هاليوودي، آن را ابزاري مهم در پيگيري اهداف علمي و كاهش خطرات احتمالي ماموريتها خواند.
ناسا ابتدا با ديدگاه استفاده از اين رويكرد براي جمعآوري زبالههاي فضايي به آن علاقهمند شد؛ اما خيلي زود متوجه شد كه براي انجام اين كار به ليزرهاي قويتري از ليزرهاي موجود نياز دارد.
اين كمك مالي قرار است براي بررسي سه رويكرد احتمالي جهت ضبط و جمعآوري مواد نمونه در فضاپيماهاي مداري آينده يا در كاوشگرهاي سيارهيي مورد استفاده قرار گيرد. يكي از آنها اقتباس از يك اثر شناختهشده موسوم به «انبرك نوري» است كه در آن ميتوان اجسام را با تمركز يك يا دو پرتو ليزري در دام انداخت. با اين حال اين مورد براي اجرا نياز به وجود جو در سياره مورد نظر دارد.
دو شيوه ديگر بر پرتوهاي ليزري با شكل خاص تكيه دارند. اين تيم به جاي يك پرتو كه از بيشترين شدت در مركز برخوردار بوده و در كنارهها كمتر ميشود، در حال كار بر روي دو جايگزين هستند: پرتوهاي سيملوله و پرتوهاي بسل.
پرتوهاي بسل با ايجاد تاثيرات الكترومغناطيسي، يك ماده را به سوي خود كشيده و از قابليت اجرا در محيطهاي خلا نيز برخوردارند.
اوج شدت يك پرتو سيملوله در مارپيچي اطراف خط خود پرتو وجود دارد، در حالي كه شدت يك پرتو بسل در اوج بالا و پايين رفته و در فواصل دورتري از خط پرتو فرو ميريزد.
پرتوهاي سيملوله درحال حاضر قابليتهاي پرتو كششي خود را در فاز آزمايشگاهي ثابت كرده و نتايج آنها در مجله Optics Express منتشر شده، اما قدرت كشش پرتوهاي بسل كه در مجله Arxiv منتشر شده، هنوز به لحاظ تجربي اثبات نشده است.
به گفته دكتر استيسلي در هر سه مورد، تاثير كوچكي ديده شده اما در برخي نمونهها اين پرتوهاي از شيوههاي كنوني جمعآوري نمونه بهتر عمل ميكنند.
استيسلي اظهار كرد: شيوههاي كنوني موفقيت خود را اثبات كردهاند، اما به دليل هزينههاي بالا و دامنه و سرعت نمونه برداري محدود از كاربري محدودي برخوردارند. از سوي ديگر يك سيستم ضبط نوري ميتواند مولكولهاي لازم را از جو فوقاني بر روي يك فضاپيماي مداري جمعآوري كرده يا توسط يك كاوشگر از روي زمين يا جو پاييني ضبط شوند.
به گفته وي، اين رويكردها ميتوانند به طور مداوم و از راه دور به ضبط ذرات در دوره طولانيتر زماني بپردازند كه اهداف علمي را ارتقا خواهند بخشيد.
منبع: ناسا
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب